«Η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι…»
«Η γυναίκα πρέπει να μεγαλώνει τα παιδιά της…»
«Μια γυναίκα πρέπει να είναι σχεδόν πάντα διαθέσιμη, να προσφέρει αγάπη απλόχερα και ενίοτε να θυσιάζεται για τους άλλους…»
«Μία γυναίκα είναι όμορφη όταν είναι αδύνατη, περιποιημένη, κατά προτίμηση ξανθιά με ζουμερά χείλη, το δυνατόν μεγάλο και στητό στήθος και στρογγυλά οπίσθια…»

Αν είσαι «αυτά» και ίσως και άλλα τόσα, τότε έχεις την αποδοχή και την κατανόηση από τους άλλους και δυστυχώς όχι μόνο των ανδρών… Είσαι σαφώς καλύτερη υποψήφια για την εργασία που θέλεις και έχεις πολλές περισσότερες πιθανότητες να πάρεις τη θέση.

«Το να τολμήσεις να ορίσεις τα όριά σου, έχει να κάνει με το κουράγιο και την τόλμη να αγαπήσεις τον εαυτό σου, ακόμα κι αν ταυτόχρονα ρισκάρεις  “να απογοητεύσεις” τους άλλους» Brene Brown

«Βάζω όρια» είναι μία έκφραση που ακούμε πολύ συχνά και μάλιστα ακούμε «να του/της βάλεις όρια».

Όρια –όπως το έχω αντιληφθεί ως πρόσωπο και επαγγελματίας- είναι όλα τα στοιχεία που σε καθορίζουν, που δηλώνουν ότι είσαι εσύ. Είναι όλες σου οι συμπεριφορές, τι σου αρέσει και τι όχι, τι αντέχεις και τι όχι, τι μπορείς και τι όχι, τι θέλεις και τι όχι, οι προσδοκίες, οι δυσκολίες, οι φοβίες, οι σκέψεις, οι πεποιθήσεις, οι αξίες, οι επιθυμίες, τα όνειρά σου, τα συναισθήματά σου και οι συναισθηματικές καταστάσεις μέσα στις οποίες βρίσκεσαι. Από το τι χρώμα σου αρέσει μέχρι το ότι βλέπεις κάτι και συγκινείσαι, το ότι δεν αντέχεις για παράδειγμα ούτε τη θέα ενός φαγητού ή ότι λατρεύεις τη θάλασσα, το ότι μπερδεύεις τα λόγια σου όταν βιάζεσαι ή το ότι δυσκολεύεσαι να μπεις σε διαδικασία αντιπαράθεσης.

Υπάρχουν φορές που χάνουμε τον «προσανατολισμό» μας μέσα στην καθημερινότητά μας.

Έχουμε την αίσθηση της ομίχλης μέσα μας, σα να μη μπορούμε να δούμε, να ξεκαθαρίσουμε τι μας συμβαίνει. Τα σημάδια είναι η δυσφορία, άγχος, η αίσθηση του ανικανοποίητου, το να βιώνουμε ότι είμαστε σε κατάσταση αναμονής. Και πολλές φορές τα παραπάνω συνοδεύονται από θυμό ή βαθιά θλίψη ή και τα δύο.

Είναι τότε που ο εαυτός μας, μας ειδοποιεί ότι κάποιες από τις ανάγκες μας έχουν μείνει ακάλυπτες. Μας λέει ότι έχουμε επιθυμίες, αλλά τις έχουμε σε καταστολή για κάποιο λόγο.

Πώς νιώθεις μέσα στις σχέσεις σου; Νιώθεις ενήλικας ή έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι ο άλλος βρίσκεται σε θέση ισχύος ενώ εσύ σε θέση αδυναμίας; Όταν προκύπτει κάποια σύγκρουση, η φωνή σου έχει την ίδια δύναμη όπως και του άλλου ή αισθάνεσαι σα μικρό παιδί στριμωγμένο στη γωνία που το μαλώνουν; Νιώθεις ικανός να εκφράσεις τη γνώμη σου, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς; Φοβάσαι να πεις «όχι»;

Είσαι σίγουρος για κάθε σου κίνηση ή ανησυχείς για την αντίδραση των άλλων για ό,τι λες ή κάνεις; Μιλάς σε όλους στον πληθυντικό, ακόμα και σε συνομιλήκους σου; Έχεις τη συνήθεια να θεωρείς υπεύθυνο κάποιον άλλο για τα προβλήματά σου; Έχεις επίσης την τάση να βλέπεις την ευτυχία σου και γενικά τα συναισθήματά σου να εξαρτώνται από κάποιον άλλο;

Για όσους θεωρούν ότι «απέτυχαν»…!

Σήμερα κάποιοι από σας, βλέπετε τα όνειρά σας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση να γίνονται πραγματικότητα. Κάποιοι άλλοι βλέπετε βαθμούς με τους οποίους αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η εισαγωγή σας σε κάποια σχολή γενικά ή σε αυτή που θέλατε.

Μπορεί να νιώθετε απογοήτευση που ο κόπος σας δεν ανταμείφτηκε ή ακόμα και θυμό, απόγνωση και ματαίωση γιατί ήταν τόσο μεγάλη η προσδοκία σας να “πετύχετε” αυτόν τον στόχο. Και είναι πραγματικά πολύ εντάξει να νιώθετε έτσι.

Η επιλογή του επαγγέλματός μας είναι μία υπόθεση προσωπική, σημαντική και πολλές φορές μία «επιλογή κατά συνθήκη». Μία συνθήκη όμως που μπορούμε να την αλλάξουμε!

Μιλώντας για την προσωπική μου πορεία μέχρι σήμερα, έχω να μοιραστώ μαζί σας ότι η τωρινή μου επαγγελματική ιδιότητα, δεν ήταν το όνειρό μου από παιδί. Από τότε που με θυμάμαι ως παιδάκι, έλεγα «θα γίνω παιδίατρος!» Έκανα τη γιατρό στις κούκλες μου και ήμουν πραγματικά πολύ καλή και φροντιστική γι΄αυτά που ήξερα. Αργότερα, μπαίνοντας στο γυμνάσιο και γνωρίζοντας το μάθημα της χημείας (μάθημα απαραίτητο για την εισαγωγή μου στην Ιατρική Σχολή), είπα να αλλάξω επάγγελμα, γιατί τη χημεία δεν την καταλάβαινα.

Για όσους θεωρούν ότι «απέτυχαν»…!

Σήμερα κάποιοι από σας, βλέπετε τα όνειρά σας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση να γίνονται πραγματικότητα. Κάποιοι άλλοι βλέπετε βαθμούς με τους οποίους αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η εισαγωγή σας σε κάποια σχολή γενικά ή σε αυτή που θέλατε.

Μπορεί να νιώθετε απογοήτευση που ο κόπος σας δεν ανταμείφτηκε ή ακόμα και θυμό, απόγνωση και ματαίωση γιατί ήταν τόσο μεγάλη η προσδοκία σας να “πετύχετε” αυτόν τον στόχο. Και είναι πραγματικά πολύ εντάξει να νιώθετε έτσι.