Θα στο πω όσο πιο ευγενικά γίνεται παρόλο που κοντεύω να σκάσω και αυτό που πραγματικά θα ήθελα να σου πω είναι «όταν έχω πρόβλημα και το μοιράζομαι μαζί σου, σταμάτα να μιλάς και άκου με»!.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, κάθε φορά που έχω ένα θέμα και σε επιλέγω για να το μοιραστώ μαζί σου, μη μου λες να μην αγχώνομαι ή να μη στενοχωριέμαι! Εσύ τι λες δηλαδή; Αν μπορούσα εκείνη τη στιγμή να ελέγξω τα συναισθήματά μου και να νιώσω καλύτερα δεν θα το έκανα από μόνη μου; Αισθάνομαι ότι υποτιμάς αυτό που μου συμβαίνει όσο και η πρόθεσή σου είναι να με κάνεις να νιώσω καλύτερα. Μπορείς να με βοηθάς να βιώνω τα συναισθήματά μου κάθε φορά, χωρίς να μου προτείνεις να μην τα νιώθω…;

Το άλλο που κάνεις είναι να μου λες τι να κάνω. Σ΄ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές, τις οδηγίες και τις προτάσεις και ενίοτε τις εντολές, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν θέλω να ακούω συμβουλές, οδηγίες, προτάσεις ή εντολές.
Είναι σα να μην πιστεύεις ότι θα ξεπεράσω το πρόβλημα, ότι δεν είμαι ικανή να βρω λύση μόνη μου. Είμαι που είμαι δηλαδή πιεσμένη , έρχεται και το ότι με θεωρείς ανίκανη να διαχειριστώ ό,τι με αφορά… νιώθω ανεπαρκής και ότι δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου… πραγματικά στο ένα πρόβλημα που είχα τώρα προστίθεται άλλο ένα!

Επίσης, μη μου λες ότι κάνω λάθος που σκέφτομαι ό,τι σκέφτομαι ή νιώθω ό,τι νιώθω εκείνη τη στιγμή! Η κριτική σου πραγματικά με κάνει ράκος. Δηλαδή, είμαι που είμαι σε δύσκολη θέση, έρχεσαι εσύ με την αξιολόγησή σου σαν τον ειδικό που τα ξέρει όλα και με αποτελειώνεις. Νιώθω πληγωμένη, παρεξηγημένη και αδικημένη. Μου λες κάτι για μένα σα να με ξέρεις εσύ καλύτερα από ότι ξέρω εγώ τον εαυτό μου… Αντί να συγκεντρωθώ στο πρόβλημά μου, αμφισβητώ αυτό που νιώθω ή σκέφτομαι. Πού καταλήγουμε; Αντί του ενός αρχικού μου προβλήματος, καταλήγω τουλάχιστον σε άλλο ένα.

Μην ξανακούσω ότι πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό ή πώς κάνω έτσι στην ηλικία μου ή ότι άλλος άνθρωπος στην ηλικία μου σίγουρα δεν θα αντιδρούσε έτσι! Δηλαδή τι; Δεν έχω εγώ δικαίωμα να πελαγώσω, να αγχωθώ, να μην ξέρω τι να κάνω; Και τι σημασία έχει η ηλικία όταν πρόκειται για συναισθήματα; Να είσαι σίγουρος/η ότι ξέρω τι να κάνω. Το μόνο που χρειάζομαι είναι κάποιος να με αποδεχτεί όπως είμαι εκείνη τη στιγμή ευάλωτη, να «ακούσει» τα συναισθήματά μου και όχι να μου ακυρώνει τις αντιδράσεις μου ή να συγκρίνει τον δικό μου τρόπο της συγκεκριμένης στιγμής με τον τρόπο κάποιου άλλου στο γενικό και αόριστο.

Και η χαριστική βολή. Όταν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να με ακούσεις, μην κάνεις ότι με ακούς ενώ δεν έχεις ακούσει τίποτα απ΄όσα σου λέω. Κλαίω ή δείχνω τον θυμό μου, σου αποκαλύπτω εκείνη τη στιγμή, το πιο ευάλωτο κομμάτι του εαυτού μου, κι εσύ είσαι αλλού. Πές μου, δεν μπορώ τώρα να σε ακούσω, να τα πούμε αργότερα. Θα το εκτιμήσω πολύ περισσότερο, αντί να ματαιώνομαι και να πέφτω στα πατώματα πλήρως απογοητευμένη, μόλις συνειδητοποιώ ότι δεν έχεις ακούσει τίποτα ή άλλες φορές πιάνεις κουβέντες μου ή λέξεις καθώς μιλώ και τις συνδυάζεις και το χειρότερο τις ερμηνεύεις, ως άλλος Φρόυντ!

Έλεος πια! Σταμάτα να είσαι εκεί για σένα και αποφάσισε να είσαι εκεί για μένα όταν σε χρειάζομαι. Να με ακούς, να με κοιτάς και να με «βλέπεις» και να με αποδέχεσαι όπως είμαι, γιατί είναι σημαντικό για μένα να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου. Αλλιώς πληγώνομαι και πληγώνεται και η σχέση μας…

Σιλάνς σιλ βου πλε, λοιπόν, και ελπίζω να κατάλαβες τώρα φίλη, φίλε, αδελφέ/ή και σύντροφε, πώς νιώθω και τι χρειάζομαι από σένα. Και βέβαια περιμένω κι από σένα, να μου λες τι χρειάζεσαι, για να ξέρω και να μην κάνω πράγματα που σε ενοχλούν. Γιατί είμαστε δύο μέσα στη σχέση. Και έχουμε και οι δύο ευθύνη.Με απόλυτη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα.