Πώς νιώθεις μέσα στις σχέσεις σου; Νιώθεις ενήλικας ή έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι ο άλλος βρίσκεται σε θέση ισχύος ενώ εσύ σε θέση αδυναμίας; Όταν προκύπτει κάποια σύγκρουση, η φωνή σου έχει την ίδια δύναμη όπως και του άλλου ή αισθάνεσαι σα μικρό παιδί στριμωγμένο στη γωνία που το μαλώνουν; Νιώθεις ικανός να εκφράσεις τη γνώμη σου, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς; Φοβάσαι να πεις «όχι»;
Είσαι σίγουρος για κάθε σου κίνηση ή ανησυχείς για την αντίδραση των άλλων για ό,τι λες ή κάνεις; Μιλάς σε όλους στον πληθυντικό, ακόμα και σε συνομιλήκους σου; Έχεις τη συνήθεια να θεωρείς υπεύθυνο κάποιον άλλο για τα προβλήματά σου; Έχεις επίσης την τάση να βλέπεις την ευτυχία σου και γενικά τα συναισθήματά σου να εξαρτώνται από κάποιον άλλο;
Οι παραπάνω ερωτήσεις, εφόσον απαντηθούν ειλικρινά, μπορούν να φανερώσουν ποια είναι η θέση που παίρνεις μέσα σε μία σχέση. Συνήθως είναι κάτι στο οποίο έχουμε συνηθίσει, μας είναι γνωστό ή ακόμα ακόμα έχουμε «εκπαιδευτεί» σε αυτό μέσα στις γονεϊκές μας οικογένειες. Γιατί έχει συμβεί αυτό δεν είναι κάτι που θα το αναλύσουμε εδώ. Ούτως ή άλλως κάθε οικογένεια είναι ένας τόσο μοναδικός οργανισμός και ένα τόσο ξεχωριστό σύστημα, που θα ήταν άδικο και χωρίς βάση το να αρχίσω τις γενικεύσεις, που γενικά προσπαθώ να τις αποφεύγω γιατί πιστεύω στη μοναδικότητα του καθενός και σε ό,τι αυτός είναι συνδεδεμένος.
Επιστρέφοντας στις ερωτήσεις, μπορείς τώρα να δεις εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου, ως ενήλικας πια – και όχι ως παιδί που δεν έχει επιλογή – πώς σχετίζεσαι με τους άλλους; Ποια θέση επιλέγεις να πάρεις μέσα στις σχέσεις σου;
Παράξενη ερώτηση θα μου πεις. Ξαφνιάζονται πάντα οι άνθρωποι όταν ακούνε ως ενήλικες τόσο ξεκάθαρα, ότι η ευθύνη για τις επιλογές τους είναι στα χέρια τους και όχι στα χέρια των άλλων. Και χρειάζεται και μεγάλη τόλμη για να αποδεχτεί κάποιος ότι διαλέγει να είναι «το θύμα», ο αδύναμος, ο φτωχός, ο ανήμπορος μέσα σε μία σχέση. Ωστόσο, αυτή η θέση κάτι σου προσφέρει. Κάπου σε εξυπηρετεί όλο αυτό το διάστημα. Την έχεις επιλέξει για κάποιους λόγους και αυτό είναι οκ.
Για να βγεις από αυτή τη θέση το πρώτο βήμα είναι να «ακούσεις» τα σινιάλα του εαυτού σου. Σίγουρα κάπως νιώθεις μέσα στις σχέσεις σου και σχεδόν σίγουρα όχι ευτυχισμένος. Ο εαυτός σου έχει αρχίσει να σου στέλνει σημάδια ότι δεν «βολεύεται» πια σ΄αυτή τη θέση. Έχει έρθει η ώρα. Έντονα συναισθήματα έρχονται συχνά στην επιφάνεια, θλίψη, ματαίωση που κανείς δεν βλέπει και τις δικές σου ανάγκες, και πιθανόν να είναι μπροστάρης ο θυμός.
Το επόμενο βήμα είναι το να αναγνωρίσεις και να αποδεχτείς την μέχρι τώρα επιλογή σου. Ματαιωτικό μεν, λυτρωτικό δε! Το πιο σημαντικό απ΄όλα είναι να θέλεις να αλλάξεις θέση. Η αλλαγή δεν είναι εύκολη, αλλά αξίζει τον κόπο. Το να βιώσεις τη συναισθηματική σου ενηλικίωση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται (ευθύνες, ικανοποίηση, ενσυνειδητότητα, ολοκλήρωση, ισοτιμία, ισορροπία κ.α.) είναι μία διαδικασία με στάδια.
Είναι μία εσωτερική διαδρομή και ο μόνος που μπορείς να την περπατήσει και να την εξερευνήσει, είσαι εσύ. Είσαι έτοιμος να αρχίσεις να ζεις ως «μη θύμα», να βιώσεις ισοτιμία μέσα στις σχέσεις σου, να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, αλλά και να διεκδικείς ό,τι χρειάζεσαι μέσα στη σχέση; Να μοιράζεσαι συναισθήματα και σκέψεις χωρίς το φόβο της απόρριψης; Πόσο πολύ θέλεις να απολαμβάνεις τις σχέσεις σου;
Αφού αφιέρωσες τον χρόνο σου για να διαβάσεις αυτό το άρθρο, καταλαβαίνω ότι το θέμα μάλλον σε αγγίζει. Να θυμάσαι ότι η συνειδητοποίηση μιας κατάστασης φέρνει την αφύπνιση και η αφύπνιση φέρνει τη δράση! Πάνω από όλα εμπιστέψου τον εαυτό σου για τα μηνύματα που σου στέλνει. Αν είσαι έτοιμος για την αλλαγή τότε σίγουρα έχεις ήδη τις πρώτες ενδείξεις. Εσύ τι αποφασίζεις να επιλέξεις;