Μαμά, μπαμπά χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Θέλω να μ΄ακούσετε με προσοχή.

Αφήστε με να γελάσω δυνατά κι ας μας κοιτάζει ο κόσμος. Δεν αρέσουμε σε όλους και επίσης αν κάποιος θέλει να πει κάτι αρνητικό, θα το βρει ακόμα και μέσα σε χίλια καλά. Είναι ο τρόπος που εκείνος βλέπει τον κόσμο και όχι ότι εγώ είμαι παράξενο παιδάκι ή εσείς κακοί γονείς.

Αφήστε με να κλάψω όταν το χρειάζομαι, κρατώντας με αγκαλιά. Δεχθείτε το κλάμα, τη θλίψη και τη δυσκολία μου. Όταν φοβάμαι, κρατείστε με αγκαλιά. Είναι το πιο ασφαλές μέρος για μένα.

Αφήστε με να ζηλέψω και διευκολύνετε με να καταλάβω τι είναι αυτό που νιώθω ότι μου λείπει.

Δείξτε μου στην πράξη ότι είναι εντάξει να έχω αυτά τα συναισθήματα, να τα βιώνω και να τα εκφράζω.

Ας κάνουμε περισσότερο παρέα! Το παιχνίδι και η συζήτηση μαζί σας με βοηθά να ωριμάσω συναισθηματικά, να αναπτύσσω κοινωνικές δεξιότητες,  να μαθαίνω να κερδίζω και να χάνω, να μαθαίνω να συνδέομαι και να συνυπάρχω δημιουργικά με τους άλλους.

Ρωτήστε με για κάτι που με αφορά, τι θέλω κι εγώ.  Ξέρω τι θέλω και ας είμαι μικρό. Χρειάζομαι να νιώθω ότι ανήκω, ότι με υπολογίζετε, δίνοντάς μου την ευκαιρία να εκφραστώ.

Μη με συγκρίνετε με τα αδέλφια μου ή με άλλα παιδιά είτε ακούω είτε όχι. Είμαστε το καθένα μοναδικό! Έχουμε το καθένα μας τον δικό του ρυθμό και τρόπο να μεγαλώνουμε, να εκφραζόμαστε, να εμφανιζόμαστε στον κόσμο.

Όταν έχω ένα πρόβλημα μην προσπαθήσετε να με βοηθήσετε προσφέροντάς μου απευθείας τη λύση. Ξέρω, μ΄ αγαπάτε και δεν θέλετε να με βλέπετε να ταλαιπωρούμαι. Εμπιστευθείτε με όμως. Μπορεί να είμαι μικρό, αλλά κάτι θα σκεφτώ και μπορεί να εκπλαγείτε.
Αν μου δίνετε πάντα τις λύσεις δεν θα μάθω ποτέ να στηρίζομαι στον εαυτό μου και θα ψάχνω πάντα βοήθεια από άλλους.
Δεν θα μάθω ποιος είμαι, τι μπορώ και τι δεν μπορώ, τι αντέχω και τι όχι. Θα αισθάνομαι όχι ικανός, θα φοβάμαι να δοκιμάζω, θα δυσκολεύομαι να κάνω φίλους γιατί θα νιώθω ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα.
Θα διστάζω να συμμετέχω σε κάτι καινούριο από φόβο ότι δεν θα τα καταφέρω.
Τελικά δεν θα απολαμβάνω τη ζωή μου. Θα την παρατηρώ και δεν θα τη ζω…

Ξέρω, είμαι το πολύτιμό σας, δεν θέλετε να πάθω κάτι κακό. Μη μου λέτε, όμως, συνεχώς «πρόσεχε!». Επειδή σας έχω εμπιστοσύνη και πιστεύω ό,τι μου λέτε, τρομάζω και σταματώ. Δεν καταλαβαίνω ότι είναι ο φόβος σας και όχι οι μαντικές σας ικανότητες που σας παρακινούν να με αποτρέψετε. Σιγά σιγά σταματώ να δοκιμάζω, γιατί το πιστεύω ότι τελικά θα πάθω κάτι κακό (αφού η μαμά και ο μπαμπάς μου είναι τόσο σίγουροι…!) και δεν θα τα βγάλω πέρα. Και μένω να κοιτώ τους άλλους που δοκιμάζουν…

Μην έχετε την απαίτηση ή την προσδοκία να σκέφτομαι και να κάνω ό,τι κάνετε εσείς, με τον τρόπο που το κάνετε. Είμαι στον δικό μου κόσμο, όπως και ο καθένας μας εξάλλου και χρειάζεται να μπαίνετε πιο συχνά εσείς οι μεγάλοι στον δικό μου, για να μου δείξετε πώς γίνεται, κι έτσι να μάθω να μπαίνω κι εγώ στον δικό σας όταν το χρειάζεστε εσείς.

Δεν είμαι άτακτο- ανήσυχο- κακομαθημένο-χειριστικό. Προσπαθώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες μου, όπως μπορώ και όπως έχω μάθει από σας.

Μη με μαλώνετε χωρίς λόγο.  Σκεφτείτε πρώτα αν αυτό που κάνω σας ενοχλεί πραγματικά.

Μη με βάζετε τιμωρία. Δεν θέλω να φοβάμαι και να νιώθω απειλή. Εξηγήστε μου κάθε φορά εγκαίρως, προληπτικά, ποιες θα είναι οι συνέπειες της πράξης μου και βοηθήστε με να πάρω τη σωστή απόφαση. Μόνο έτσι θα αναλαμβάνω την ευθύνη μου μεγαλώνοντας.

Όταν δεν τα καταφέρνω, ενθαρρύνετέ με να ξαναπροσπαθήσω και βοηθήστε με να δω ότι δεν είναι κακό ή ανεπάρκεια να κάνω λάθη, να «χάνω» ή να μην πετυχαίνω το στόχο μου. Διδάξτε με μέσα από τις δικές σας συμπεριφορές ότι αυτό που μετρά είναι η προσπάθεια και ότι από κάθε λάθος, χάσιμο και αποτυχία έχω ένα μάθημα να πάρω για μένα που θα με βοηθήσει να με γνωρίσω καλύτερα και να εξελιχθώ.

Επιτρέψτε μου να βιώνω τη ζωή μου με όλες της τις δυσκολίες. Προστατέψτε με τόσο όσο να είμαι ασφαλής κι αφήστε με να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου, να καταλάβω ότι έχω φτερά για να πετάξω όταν έρθει ή στιγμή. Διαφορετικά δεν θα ξέρω καν ότι τα έχω.

Αποδεχθείτε με για όλα όσα είμαι. Εννοείται ότι όταν κάνω κάτι που σας ενοχλεί, να μου το λέτε, αλλά να μου εξηγείτε και το γιατί. Μόνο έτσι θα καταλάβω και θα αλλάξω τη συμπεριφορά μου.

Μαμά, μπαμπά, το ξέρω ότι μ΄αγαπάτε και να ξέρετε ότι σας αγαπώ κι εγώ.
Αφήστε με να μεγαλώσω, να καταλάβω ότι μεγαλώνω και ο εαυτός μου είναι δική μου ευθύνη.
Βοηθήστε με να μεγαλώσω με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνω ένας άνθρωπος που ξέρει κάθε στιγμή την αξία του, τι χρειάζεται, τι θέλει και τι όχι, τα δυνατά και τα λιγότερο δυνατά του σημεία, που θα ξέρει πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, που θα ξέρει να «ακούει» και να «μιλάει», που θα επιλύει τις συγκρούσεις του με δικαιοσύνη και σεβασμό.
Αφήστε με να μεγαλώσω και βοηθήστε με να δω ποια/ος είμαι και να γίνω αυτή/ός, να γίνω ένας καινούριος, το δυνατόν ολόκληρος, χαρούμενος άνθρωπος!