«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
«Ποιο πεδίο θα διαλέξεις;»
«Ακόμα δεν αποφάσισες;»

Ζούμε σ΄αυτή την κοινωνία που σου ζητά στα 16 σου να πάρεις μια απόφαση πολύ σημαντική για τη ζωή σου χωρίς ωστόσο να σου έχει προσφέρει μέχρι τότε τις κατάλληλες συνθήκες για να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις, τι σου ταιριάζει.

Με ρωτούσαν κι εμένα, όταν ήμουν πολύ μικρή κι έλεγα κι εγώ παιδίατρος, γιατί αυτό άκουγα από τους γονείς μου ότι μου ταιριάζει.

Και πράγματι μου ταιριάζει να φροντίζω τους άλλους και αγαπώ τα παιδιά, αλλά μου αρέσει καλύτερα να είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και να εργάζομαι μόνη μου και να κανονίζω το πρόγραμμα των ραντεβού μου και το σημαντικότερο δεν αντέχω τον πόνο ούτε τον δικό μου ούτε των άλλων, δεν μου αρέσουν οι βελόνες και δεν θα σας το κρύψω ότι αηδιάζω και εύκολα και σας ρωτώ, θα μπορούσα να είχα γίνει γιατρός;

Οι γονείς μου είχαν εντοπίσει κάποια στοιχεία για μένα, αλλά όχι όλα όσα χρειαζόμουν εγώ για να σχηματίσω μια ολοκληρωμένη εικόνα και να επιλέξω το επάγγελμα που μου ταιριάζει περισσότερο όχι μόνο επειδή ήμουν καλή μαθήτρια, όχι με κριτήριο τους βαθμούς μου, αλλά με γνώμονα τις κλίσεις, τα ταλέντα, τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τα ενδιαφέροντα και τον χαρακτήρα μου συνολικά!

Έχω να μοιραστώ μαζί σας ότι η τωρινή μου επαγγελματική ιδιότητα, δεν ήταν το όνειρό μου από παιδί. Από τότε που με θυμάμαι ως παιδάκι, έλεγα «θα γίνω παιδίατρος!» Έκανα τη γιατρό στις κούκλες μου και ήμουν πραγματικά πολύ καλή και φροντιστική γι΄αυτά που ήξερα. Αργότερα, μπαίνοντας στο γυμνάσιο και γνωρίζοντας το μάθημα της χημείας (μάθημα απαραίτητο για την εισαγωγή μου στην Ιατρική Σχολή), είπα να αλλάξω επάγγελμα, γιατί τη χημεία δεν την καταλάβαινα.

Στη Β΄Λυκείου αντιλήφθηκα ότι μου άρεσε πάρα πολύ να σχεδιάζω ρούχα και μάλιστα καθ΄ ομολογίαν ενός από τους πιο διάσημους σχεδιαστές της εποχής τότε, διέθετα και μεγάλο ταλέντο. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε για μια άριστη μαθήτρια δεν ήταν επιτρεπτό. Θα χαραμιζόμουν, υποστήριζαν τότε οι γονείς μου. Οπότε έπρεπε να μπω οπωσδήποτε στο Πανεπιστήμιο. Έκανα λοιπόν μια αναγκαστική αλλαγή πλεύσης προς τα πιο θεωρητικά μαθήματα και είπα ας γίνω ή δικηγόρος ή δασκάλα ή νηπιαγωγός ή ψυχολόγος ή κάτι άλλο… Η επιλογή αυτή, όπως καταλαβαίνετε, δεν ήταν «επιλογή καρδιάς». Τελικά στο Πανεπιστήμιο δεν μπήκα ποτέ.

Θα ήθελα εδώ να πω, ότι οι δικοί μου γονείς ήθελαν το καλύτερο για μένα, όπως και όλοι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Αναγνωρίζω ότι έκαναν ό,τι θεωρούσαν καλύτερο στο «εκεί και τότε» κι αυτό είναι οκ.

Για να μην μακρηγορώ, έκανα πολλές διαφορετικές εργασίες και έφτασα στα σαράντα μου για να αντιληφθώ τι θέλω να κάνω, για ποιο λόγο είμαι εδώ και να επιδιώξω συνειδητά αυτό το όνειρο.

Η διαδρομή μου ως πρόσωπο με οδήγησε εδώ που είμαι σήμερα ως επαγγελματίας και όχι τυχαία όπως καταλαβαίνετε.

Είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλες τις επαγγελματικές συνθήκες και όλους τους ανθρώπους (προϊσταμένους – συναδέλφους) που συνάντησα στην μέχρι τώρα ζωή μου. Κι αυτό γιατί μέσα από τις παραπάνω εμπειρίες με κατάλαβα σε βάθος, συνδέθηκα με όλα όσα είμαι, κι έτσι αναδύθηκε από μέσα μου εντελώς φυσικά και αβίαστα η επιθυμία μου να ασχοληθώ με τους ανθρώπους βοηθώντας τους να συνδέονται κι εκείνοι με όσα αγαπούν και ονειρεύονται!

Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά δεν σας κρύβω, ότι στο σήμερα αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η διαδρομή μου αν είχα την ευκαιρία να κάνω κι εγώ το #ΑΡΙΣΤΟΝτεστ #τεστεπαγγελματικούπροσανατολισμού όταν ήμουν μαθήτρια.

Με βάση, λοιπόν, την εμπειρία της ζωής μου μέχρι σήμερα, έχω να καταθέσω ότι δεν θα ένιωθα χαμένη για πολλά χρόνια χωρίς να ξέρω ποια είμαι και τι θέλω από τη ζωή μου.

Έχεις σκεφτεί ότι όταν δεν ξέρεις ποιος είσαι και με τι σου αρέσει να ασχολείσαι δεν μπορείς να βρεις εύκολα εργασία ή ακόμα κι αν τη βρεις και δεν σου ταιριάζει νιώθεις ένα κενό, ότι δουλεύεις χωρίς σκοπό όσα χρήματα κι αν κερδίζεις…;

Η επιλογή του επαγγέλματός μας είναι μία υπόθεση προσωπική, σημαντική και πολλές φορές μία «επιλογή κατά συνθήκη». Μία συνθήκη όμως που μπορούμε να την αλλάξουμε!

Εγώ δημιούργησα αυτή τη συνθήκη μετά τα 35 μου κι αυτό είναι πολύ εντάξει.

Και πραγματικά το πιστεύω που το λέω, ο καθένας χρειάζεται να έχει εμπιστοσύνη στο πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή του γιατί έτσι (ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει…!!!) έρχεται όλο και πιο κοντά σ΄αυτό το καταπληκτικά μοναδικό πλάσμα που είναι.

Παρόλα αυτά, σήμερα υπάρχει τρόπος να δεις (είτε είσαι ενήλικας είτε είσαι μαθητής και μαθήτρια) εγκαίρως ποιος είσαι, τι επιθυμεί η καρδιά σου, τι σου ταιριάζει, να τα συνδυάσεις και να επιλέξεις έναν ρεαλιστικό επαγγελματικό στόχο που θα σε κάνει έναν επαγγελματία που θα προσφέρει στον κόσμο το δώρο της μοναδικότητάς του νιώθοντας χαρά και πληρότητα!

Αν καταλαβαίνεις την αξία που έχει το να γνωρίσεις τον εαυτό σου για να κερδίσεις χρόνο από τη ζωή σου δίνοντάς σου την ευκαιρία να κάνεις ένα επάγγελμα με επιτυχία, επικοινώνησε μαζί μου σήμερα κιόλας!

Η ζωή σου δεν περιμένει, εσύ τι περιμένεις;

Πάντα με αγάπη, Ειρήνη